Druga grupa seniorów z Uniwersytetu Trzeciego Wieku zaczęła zajęcia z języka angielskiego. Odwiedziliśmy ich, żeby zapytać, czy są zadowoleni z decyzji zapisania się na kurs.
Jak się Paniom podoba ten kurs? Czy spełnia oczekiwania?
Jedna z kursantek: Mnie się bardzo podoba, wiem, że innym paniom również. Gdybyśmy nie były zadowolone, nie byłoby takiej frekwencji, zawsze jest komplet na zajęciach. Je jestem wręcz zdziwiona, że wszyscy tak CHCĄ i mają taki apetyt na wiedzę.
Kolejna z pań: Pani profesor jest cudowna, dobrze tłumaczy, jest cierpliwa, nie krzyczy, jedynek nie stawia i do kąta też! (śmiech)
Pani Irena: Ja byłam całkiem zielona w kwestii języka angielskiego, ale tutaj… może nie tyle, że nauczyłam się już mówić, ale „łyknęłam” bardzo dużo przez ten czas. Pani Gosia (wykładowca) mówi bardzo wyraźnie, tak, że dociera do każdego. Jestem zadowolona z tego kursu, z tego, że w ogóle zdecydowałam się na niego. Mam dzieci za granicą i z wnuczkami chce mi się porozmawiać. One też się cieszą, że babcia będzie choć trochę znać angielski.
Próbowała już Pani z nimi rozmawiać?
Pani Irena: Tak, próbowałam. Mam takie zdania, które bardzo dobrze umiem i z nimi rozmawiam, a one się śmieją. Córka mnie poprawia - mówi: mamuś, nie tak mówisz. A ja jej odpowiadam: dzieciaku, dobrze, że w ogóle mówię! (śmiech)
Powtarzają Panie w domu materiał z zajęć?
Pani Irena: Powtarzamy. Ja biorę sobie tablet, tłumacza i odkrywam nowe słowa. Trzeba sobie kojarzyć z czymś, tak jak my sobie tutaj kojarzymy.
Włącza się do rozmowy kolejna z pań. - Ja mam pamięć wzrokową, widzę w wyobraźni abecadło i tak sobie jadę przez nie powolutku. Jestem bardzo zadowolona, że uczestniczę w tym kursie.
Materiał:
Patrycja A. Zalewska
